MYSIKRÓLIK

Dla mnie ptasiarza, każde spotkanie z ptakami to okazja do obserwacji i nauki czegoś nowego. Szczególnie lubię obserwować te najmniejsze – mysikróliki, strzyżyki  czy raniuszki. Zwłaszcza  te dwa pierwsze gatunki są ciekawymi do obserwacji z uwagi na ich ruchliwość. A do tego mimo, że spotykam je zimą blisko karmników, nigdy nie widziałem aby z nich korzystały. Pytanie nasuwa się samo: czym się w tym okresie żywią. Oczywiście mogłem wpisać takie pytanie do przeglądarki i pewnie znalazł bym gotową odpowiedz. Zobaczyć to jednak na żywo to jest zupełnie co innego. Taka właśnie okazja obserwacji się nadarzyła. Było dość zimno i prószył śnieg. Wśród gałęzi świerku srebrzystego i tui najpierw usłyszałem szczebiotliwe dźwięki a później zauważyłem uwijające się mysikróliki. Wykazywały charakterystyczną dla tego gatunku ruchliwość. Początkowo sądziłem, że spijają z igieł wilgoć, ale po co, skoro obok było oczko wodne i to nie zamarznięte. Przyglądałem się im dość długo w bezruchu a moją cierpliwość wynagrodziły tym, że mogłem podejść do nich na tyle  blisko aby ich nie spłoszyć i mimo złych warunków świetlnych zrobić zdjęcia. Gdy opuściły świerk i przeniosły się na pobliski modrzew, obejrzałem dokładnie czego one tam szukały. Doszedłem do wniosku, że pożywiały się owadami poukrywanymi w zakamarkach świerku. W wielu miejscach „łuski” kory na gałązkach były podniesione. Sądzę, że nie łatwo zimą trafić na taki pokarm i dlatego taka ich ruchliwość aby nazbierać go odpowiednio dużo. Nazwa mysikrólik wiąże się najprawdopodobniej z małymi rozmiarami i żółtą, przypominającą koronę plamką na czubku głowy. Długość ich ciała nie przekracza 9 cm, a waga wynosi miedzy 4,5 a 7 g. Mały król, mysi król – mysikrólik.