SÓJKA – STRAŻNICZKA LASU

Zanim napiszę o cechach sójki, to napiszę parę zdań o moich różnych „przygodach” z tym ptakiem. Od pewnego już czasu na terenie mojej pracy wieszam budki lęgowe. Zawisła też budka lęgowa dla szpaków. Po pierwszym sezonie wylęgu szpaków w budce zamieszkała…wiewiórka. Zaakceptowałem to i pod budką zamontowałem półkę, na którą wykładaliśmy orzechy. Zdziwiło mnie, że orzechy szybko znikały a pod półką i na trawnikach leżały puste połówki orzechów. Nie była to raczej robota wiewiórki, bo ta zabiera orzechy do dziupli (budki) lub obrabia je na gałęziach, ale nie rozpoławia. Po pewnym czasie okazało się, że z tej stołówki korzysta złodziejka – sójka. Pozwoliła też zaobserwować w jaki sposób dobiera się do środka orzechów. Nie ma problemu aby rozłupać orzech. Trzyma go pionowo między pazurami i kilka razy wbija w niego dziób. Trafia w miejsce którym owoc był przytwierdzany do drzewa i skorupka rozpada się na połówki. Wyjadanie zawartości skorupki to już dla niej łatwizna. Taka to z niej cwaniara… Jest ptakiem z rodziny krukowatych. Gdy sójkę zobaczyłem po raz pierwszy byłem zachwycony jej kolorami i tak zapewne mieli wszyscy. W upierzeniu występują piękne białe i niebieskie lusterka na zewnętrznych pokrywach skrzydeł. Błękitna barwa lusterka  nie jest wynikiem obecności  barwnika, ale efektem rozszczepienie wiązek światła. Nazwa łacińska sójki (Garrulus glandarius) w rozumieniu dosłownym oznacza gadatliwego ptak rodzącego żołędzie. W swoich wędrówkach po lasach i parkach często spotykam na żywo z tymi „sójkowymi” cechami. Jej bystre oko pozwala być „strażniczką lasu”.  Swym „skrzeczeniem” ostrzega wszystkie zwierzęta, szczególnie ptaki o zbliżającym się nieprzyjacielu. Obserwowałem jak ostrzegała las o tym niewątpliwie sympatycznym z wyglądu kocie ale polującym na ptaki. Mnie też kilka razy potraktowała jak wroga i ostrzegła ptaka do którego się zbliżałem aby zrobić mu zdjęcie. Wprowadziła mnie też nie raz w błąd naśladując głos innych ptaków np. myszołowa. A dlaczego ma w swoim drugim członie nazwy miano „rodzącej żołędzie”. Otóż dlatego, że sójka potrafi gromadzić żołędzie w swojej „ gębie” i transportować je nawet na znaczne odległości. Te owoce dębu, buku czy leszczyny chowa miejscach o których nie zawsze pamięta np. w mchu pod drzewem co udało mi się to też kiedyś zaobserwować. Powoduje to naturalną możliwość  rozsiewania i roznoszenia  nasion tych drzew. Upsss…znowu się rozpisałem, ale nie dało się krócej. Miłej lektury.